01-10-2020

Vandaag precies acht jaar geleden oogstten wij de laatste aardappelen van dat seizoen.
Het was tevens één van de laatste jaren dat er aardappelen lagen in de oude schuur.
Dezelfde schuur, wat nu onze bezoekboerderij wordt.
We hadden toen niet kunnen bedenken dat we nu met de realisatie ervan bezig zijn!

Aardappelen ‘inschuren’ is vakjargon voor de aardappelen in de schuur brengen.
De wijze waarop wij dat deden was best bijzonder.
Als één van de weinige bedrijven in Nederland gebruikte wij een zogenaamde ‘bovenlosser’.
In de jaren ’70 bouwde onze vader dit naar eigen inzicht, nadat hij dit systeem elders had gezien.
Hij stond ieder jaar steevast bovenop ‘de kar’ en bediende de knoppen.

Hoe werkte het?

Bovenop de houten gebinten lag een frame met een transportband, over een lengte van 35 meter.
Hierop stond een kar met een zwenkbare transportband die over het frame heen en weer kon rijden.
Op deze manier konden wij de gehele bewaarplaats vullen zonder de transportinrichting te hoeven verzetten.
Een ander voordeel was dat eventuele slechte aardappelen vooraan in de schuur konden worden opgeslagen.
Met een conventioneel systeem moet je altijd achteraan beginnen en naar voren toe werken.
Als er dan bijvoorbeeld rotte aardappelen achter in de schuur liggen kom je er niet meer bij.

Er zaten echter ook een aantal nadelen aan het systeem.
De lange rubberen transportband was lastig op spanning te houden onder natte omstandigheden.
Het kwam nog wel eens voor dat de band ging slippen en uiteindelijk stil kwam te staan.
Als de inrichting niet op tijd werd stilgezet, hoopte de aardappelen ervóór zich op.
Dan moest de transportband met de hand leeggemaakt worden om weer op gang te komen.
Een ander nadeel was dat de inrichting niet gebruikt kon worden om de aardappelen uit de schuur te krijgen.
Conventionele systemen hebben namelijk een dubbelfunctie; je kunt ermee inschuren én uitschuren.
Een derde nadeel was dat de capaciteit uiteindelijk niet meer berekend was op de huidige oogstmachines.

Toen ik het bedrijf overnam besloot ik tevens om te stoppen met de teelt van fritesaardappelen.
Ik wilde een product telen met meer toegevoegde waarde, dus tafelaardappelen voor de supermarkt.
Daarbij is een bewaring in houten kisten een groot voordeel.
De oude schuur was daar niet voor geschikt en verbouwen werd een te grote ingreep.
Maar toen als speelde de bezoekboerderij door ons hoofd en werd 1 + 1 = 3.
De tafelaardappelen in kisten in een moderne schuur en de oude schuur weer vrij voor andere dingen.